Bulimia jest jedną z najpoważniejszych chorób psychosomatycznych z grupy zaburzeń odżywiania. Wyjaśniamy, w jaki sposób się objawia, kto jest w grupie ryzyka, a także jakie są metody radzenia sobie z tą przypadłością.
Bulimia to brak kontroli nad spożywaniem pokarmu
Bulimia, określana mianem żarłoczności psychicznej, to choroba objawiająca się zaburzonym obrazem idealnej i rzeczywistej masy ciała. Osoby cierpiące na tę przypadłość z jednej strony przeżywają okresy niekontrolowanego objadania się, a z drugiej cechują ich niewspółmiernie do skali odruchy kompensacyjne w postaci gwałtownych czynności mających na celu obniżenie wagi – wywoływaniu wymiotów, stosowaniu głodówek, zbyt częstemu używaniu środków przeczyszczających i moczopędnych czy podejmowaniu ćwiczeń w stopniu wykraczającym poza niezbędny zakres. Temu zaburzeniu odżywiania towarzyszą też częste wahania masy ciała, depresja, niepokój, wydawanie dużych sum na produkty spożywcze, głoszenie nieprawdziwych osądów związanych z wagą i wyglądem.
Kto najczęściej choruje na bulimię?
Bulimia dotyka przeważnie kobiety i mężczyzn między 16 a 40 rokiem życia. Dzieci chorują na nią bardzo rzadko, choć należy nadmienić, iż w grupie ryzyka są osoby, u których w rodzinie, najczęściej w okresie dzieciństwa i dojrzewania, przesadnie się objadano, występowały konflikty lub stosowano nadmierną presję wobec potomstwa. Najbardziej narażona na zachorowanie jest płeć żeńska.
Jak sobie radzić z bulimią?
Leczeniem bulimii zajmuje się wielu specjalistów, między innymi lekarze zdrowia rodzinnego, dietetycy czy psychodietetycy – psycholodzy o tej specjalizacji pracują również w naszej klinice. Chorobie można jednak próbować zapobiegać, zanim się rozwinie. Kluczowe jest unikanie wyrobienia sobie zniekształceń poznawczych dotyczących wyglądu i masy ciała.